Sefil bir nazara gelen, baharsız, tütünsüz, yağmur sonrası toprak kokusuz, KOMMAGENE’den bu yana kendini arayan; bir yüzü doğu bir yüzü batıya dönük ve gün doğumunda çırpınan, öpülen ışıkta bulmaya çalıştığı benliğini; her kahve köşesinde, kaybeden ve sallanan başaklar arasında bir ‘’ırgat’’tır ADIYAMAN.
Kamyonlarla umutlar taşır, yüreklere sığmayan çarpıntıyla daldan dala atlayan; yazları üzüm, soğan, kayısı, pamuk toplar hayalleriyle.
Bir kent ki, dört teker üzerinde dolaşır yurdun dört bir yanını ve sürgündür, kimsesizdir koca bir ovadır. Ne ZEUS’ tan hayır gördü ne de ARSEMİYA’dan. Hep kendini aradı bu yollarda...
Adıyaman dört tarafı Büyükşehirlerle kaplı, kendi kabuğunda kavrulan hiç büyümeyen budur ağaç gibi hep yerinde sayar. Etrafındaki şehirler büyüyor gelişiyor ama Adıyaman büyümeyi unutmuş boynu bükük, yıkık, harabe, büyümenin ne olduğunu nasıl olacağını hiç hesabını yapmamış. Her secim döneminde hatırlanır, siyasiler gelecek diye bir gün temizlenir çevresi güzelleşir, vaatleri verilir siyasiler gitti mi unutulur/unutur. Her vaatlerin başına gelişme ve büyüme vaat edilir ama secim bitti mi selamı sabahı keser siyasiler, yine kaderine terk edilir. Dün nasılsa bugün ve yarında aynı olacak.
Bir Adıyamanlı olarak şu soruyu kendimize artık şu soruları sormamız gerekiyor mu? Adıyaman neden gelişmiyor, neden büyüyüp bir büyükşehir olamıyor. Dört yanımızdaki büyükşehirlerden ne eksiğimiz var. Bir şehir neden ayakları üzerinde duramıyor. Neden bu kadar şehir olarak eksiklerimiz var. Neden bu siyasi saikler sadece secim zamanında bizi hatırlıyor.
Yirmi yıllı aşkın iktidar partisi burada belediye başkanı çıkartıyor. Adıyamanlılar iktidar partisine güveniyor ve belediye adaylarını destekleyip seçiyor. Peki yirmi yıllı aşkındır iktidar Adıyaman için ne yaptı, dahası iktidar parti belediye başkanları Adıyaman için ne yaptı. Her seçim döneminde iktidar parti adayları kişi olarak değişiyor ama düşünceleri Adıyaman için değişmiyor. Asfalt belediyecilikten öteye gitmiyor. Belediye anlayışları yol asfalt olmasına rağmen onu da bir türlü beceremiyorlar. Adıyaman her seçim döneminde ayağa kalkacak deniliyor, âmâ sürekli tökezliyoruz. Bir arpa boy ilerleme kaydedilmiyor.
Adıyaman iktidar parti adaylarını bağrına basıyor, âmâ adaylar Adıyaman’ı bağırlarına basmıyorlar. Seçim zamanı Adıyamanlıları hatırlatıyor elleri sıkılıyor ama seçim bitti mi ortak olan öküz ölüyor. Sıkılan eller hava da kalıyor.
Peki; bu kadar olumsuzluk hizmet eksikliği olmasına karşın neden Adıyaman iktidar parti belediye başkan adayını destekliyor? Ya da gerçekten destekliyorlar mı? Adıyaman’a gerçek belediye başkanlığı yapacak işin ehli, liyakatli kimse yok mu? Gelişime ve büyümesine yol gösterecek bir belediye başkan adayı yok mu?
Adıyamanlı olarak en büyük sorunumuz; siyasi particilik yaparken’’ takım tutar gibi’’ parti tutmamız. Hani ne olursa olsun takım yenilse de takım bırakılmaz ya, particiliği de öyle yapıyoruz. Fanatik particilik yapıyoruz. Yanlışları körü körüne doğru diyoruz. O kadar söz verilir ama sözler tutulmaz ama yine tekrar destek oluyoruz.
Belediye başkanı, vatandaşların ihtiyaçlarını daha iyi anlayabilmeli ve yerel sorunlara daha hızlı çözümler üretebilmelidir. Vatandaşların yaşadıkları yerlerdeki ekonomik, sosyal ve kültürel faaliyetleri desteklemeli, yaşadıkları yerlerdeki hayat kalitesini artırmak için çalışması gerekirken,Adıyaman da bu durum söz konusu değil. Bizdeki belediyecilik eş dost ve koltuk sevdacılığından öteye gitmiyor.
İktidar adayları, kişiler değişiyor ama düşünce değişmiyor. Şehri yönetecek kişileri, parti olarak değil kişi olarak değerlendirmemiz gerekiyor. Diğer partilerdeki adaylara da şans vermemizin vakti gelmedi mi. Değişim ve büyüme bu şehrinde hakkı değil mi. Neden bize dayatılan kişileri her dönem seçiyoruz. Halkın içinden olan bir adayı neden seçmiyoruz. Halkın sorunlarını bilen işin ehli olan adaylar varken neden iktidar parti adayların peşinden gidiyoruz.
Değişime açık olalım.
