“Kul O Yola düşende,Kül olmaya amade..”

Doğarken, ağlama-biraz gülümse;

Meğer ki hayatın sonu ölümse!

Ölürken, gamlanma-Dünyan bölünse;

Gittiğin yer baki bir aşk dünyası..

HASBİHAL?

Ey dildar-ı hisarım-Mihrab-ı gamgüsarım!

Aşkına müptelaysak;Zarını takıp geçer..

Şavkını bar eyledik-Ey çerağ-ı gülzarım!

Meşkine dert/belaysak;Narını çakıp geçer..

“Bahar gibi yaz gibi, hazan gibi,kış gibi;

Boranına sarınmış gufran-i çakış gibi,

Ol fikr-i zikir gibi-şükran-i yakış gibi;

Kal-u Beladan beri varını yakıp geçer.”

Dört mevsim resim-resim sana muhtaçken özüm;

Zamanın her anında-müştak-mecburken yüzüm!

“Ey ömrümün miftahı, nur-u süruru gözüm;

Neden (Esma-i Hüsnün) deruni bakıp geçer?”

Hasret/hicran içi içe (Vuslatın) çöker güç’e;

“Kalbimde bir bilmece göverir hece-hece!”

Sorarım gündüz/gece;Ey yar hikmetin nice?

İrfanım kalır cüce;Sırrını ekip geçer..

(İHB/HASBİHAL-24 Haziran 2019-.Adıyaman)

DOST!!

Unutmayasın gönül,bu bir ‘ibret’ dünyası;

Düşene-DOST olasın, “BANA NE!” demeyesin,

“Hasret/Hicran iç içe,bu bir ‘hikmet’ deryası”;

Dalmayasın rüyaya-Riyaya girmeyesin..

Dön biraz kendine gel,etrafına bak hele;

Hak ahengin içinde-halk olur mu rastgele?

Düşün ibretini al-hikmetini sar hale;

Aşk’a gark eyle,lakin- Ruhunu germeyesin..

Her bir şeyin üstünde ‘Hak mührü’ var aşikar;

Gah nazar ‘O’na’ bakar,gah ‘O’ nazara bakar,

Bir renk cümbüşü ki-Aşk! Gizemi kalbe akar;

Akarken yormayasın-Gönlünü kırmayasın..

Eğer “Nefsi” kırdıysan, Hakkı bulursun elbet;

Tende Hakkı bulanda-Aşk tüter ilelebet,

Ne aklını mağrur et, Ne atalet’te kaybet;

Sebil eyle “nimeti”! Gaflet’te durmayasın..

Yüce Hak emaneti vermedi mi muvakkat;

Hak sözünü bilirsen-İnfaktadır hakikat,

“Eğer terki terk etsen-Düşer boynundan ıskat”;

O an şad-uman olur-Gururu sarmayasın.. 

(İHB/Şiir Pazarı Şiirleri-27 Mayıs 2019/Adıyaman)

GEL..
Açıver kulağını! Feryadımı duy da-gel;
Ruhunu dertlerinden-kirlerinden soy da-gel,
Biliyorum unuttun bütün eski dostları!
Yeni dost arıyorsan! Yüreğini koy da-gel..                                                   Biçiver Hesabını!Defterini dür de-gel;

Nefsinin cilvesini/günahını sür de-gel!                                                                                                       Sanıyorum tükettin artık tüm umutları;                                                                                                         Ve eğer istiyorsan; Beni-Sende gör de-gel!

Seçiver menzilini! Gururunu kır da-gel;

Şu dağları-ovaları-denizleri yar da gel!

Biz Seninle çizmiştik toz/pembe rotaları;

Vuslata kararlıysan-O Limana var da-gel..

Saçıver umudunu! Afakına ser de- gel;                                                                                                       Gökkuşağı Tacı’na, buket-buket sar da- gel!                                                                                                        Yıllarca hep aradın! Renk/ahenk hayatları;                                                                                                         Bana inanıyorsan; Seni-Bende gör de gel!

Geçiver şafağını! Işığını yay da-gel;                                                                                             Hasretinle/aşkınla-ayağınla kay da-gel!                                                                                                         Biz sevgiyle kırmıştık içimizde putları;                                                                                                                  Ve hala seviyorsan; Düş yollara “HAYY!” de- gel!                              (HAZAN/İHB-Şiir Pazarı 04.Haziran.2013-İST)

ALINTERİ/Şiirsel Bir Adıyaman Türküsü..

 Şiiri,sözün-Yürekte pişip-damıtılmış şuurudur )   

  Şafak’ta yollarda açılır gözüm;

Yüzüme vurdukça zemheri yeli,

Çalışır bedenim-tutuşur Közüm,

Silaha (koy) veren fişek misali..

Emeğe aktıkça ALNIMIN TERİ;

Rahmet ve bereket olur bedeli,

Boy verir ürünüm sarar her yeri;

İnsana (soy) veren-kuşak misali..

Sebile gelince ekmeğim-aşım;

Gaipten uzanır bana dost eli,

Sanki göğe değer bu dertli başım;   

Hasada (boy)veren başak misali;

İnsanı sardıkça emeğim/varım;

Ruhumdan dökülür-sanki nur seli,

O zaman serilir gönül ambarım;

Hünkara (toy) veren döşek misali..

Paylaştıkça rahmete gark olur tenim;

Devinir gönlümde bir hasret seli,

Vuslata ram olur ruh-u bedenim;

Maşuka(doy)veren Aşık misali..

(İHB/1.Aralık.2011/Adıyaman)

SÖZ..
Eğer Sözün varsa! “Nefsine” söyle;
“İkrarı sükut’ta boğma güzelim”,
“Önce aklı,sonra izanı dile”;
İrfanı meclis’ten kovma güzelim..

Alimin irfanı! Dünyaya değer;

Kadrini-Ruhuna sarmışsa eğer,

O zaman kainat O’na baş eğer;

İhsanı başından savma güzelim..

“Cahilin dediği” gam verir sanma;

Onu dinle! lakin-Sözüne kanma”,

“Bilmek nur, bilmezlik belki nar amma”;

İnsanı ‘cehlinden’ dövme güzelim..

“Ahlak kıt! İnsanlık kör/sağır ve küt;

Aklınla! Erdemi besle ve büyüt”,

Ne “Beni” zem eyle, ne “Seni” küçült;

Lisan-ı halinden “sövme” güzelim..

Bir doktor hastadan kaçar mı peşin?

“İnsanı incitmek olmasın işin!”

Sözünü sunmadan bin kere düşün;

İzanı aklından soyma güzelim..

“Kişinin rütbesi “işinde” yürür;

Vicdanı aklına sarmazsa durur!”

İfsat-ı nefis’te her bir şey kurur;

Mizanı dalından oyma güzelim..

Bir kalbi kırarsan,”gök” olur ateş;

Gel “yer’i” dilinle yakma be kardeş,

Arif ol,ilminle sök cehli ve deş;

“Nisyan-ı Nefsine” uyma güzelim..

Akıl bir nurdur ki! Sende emanet;

Bilmesen zulümdür, bilsen saadet,

Tart/SÖZ’Ü! Hizmete yol versin rahmet;                                                                                     İmkanı ilzam’a koyma güzelim.                                                                                        (İHB/Şiir Pazar Şiirleri-15 Eylül 2017/İstanbul)